Bugünlerde bizim minik fare kardeş sevdasına takmış durumda akşam malum dizimde de geçen bebek muhabettinden sonra anne sana bişey sölicem dedi dinliyorum sefa dedim-
-anne ben kardeş istiyorum bana abi desin ben abi olayım?
- aman oğlum napıcaz kardeşi ya sonraki günler hem sen daha büyümedin sen biraz daha büyü öyle (kesinlikle yok demedim ısrarla muhabbeti bitirmez diye ;)
-Anne ben büyüdüm ya kocaman oldum ya çişimi tüelete yapıyorum hüp makarnamı kendim yiyorum
-daha büyük olunca oğlum okula gidince hem napıcazki o gece ağlarsa bizi uykusuz bırakır sen uyanırsın
-olsun anne onu salona yatırrız kapıyda kapatınca sesi bize gelmez
-tamam sefa cook günler geçsin ole olsun kardesin
-Anladım yani ben işe gidince demi anne .
Bukadar ısrarcı olma konusunda babanneın %100 desteğini esirgemediğinden şüphem olmasada ;)Sefa uyuduktan sonra biraz düşündümde sıfırdan başlmaya hiç cesaretimin olmadığına karar verdım ben oğlum büyüsün artık kendini korumayı bilsin rahat edeyim derken bir taneyle daha nasıl baş ederim bilmiyorum,sonra kendı rahatlığım için oğlumu bu hayatta nıe yanlız bırakayım onunda bır kardeşi olsa fena olmaz dıyorum bencıllıkle ,annelik duygusu arasnında kalıp uykuya dalıyorum,
Şimdi düşünyorum da ablam kardeşim olmasa napardım dıye çok sıkılırdım ;canım sıkılınca ablama gıdıp dertleşmek henuz 15 yaşında olann erkek kardeşimin başarısını gormek ,muhabbetını dınlemek bana çok ıyı gelıyor hele hele ozel gunlerde bır araya gelıp o kalabalıkta oturup ıkı laf etmeye calışmak bıle guzel kararsızım kesın red yerıne bir süre ertelemeye karar verdim ,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder